| مملکت را به کلک داد نظام | ثانی اثنین صدر آل نظام | |
| همچنین جاودان ز کلکش باد | ملک گیتی به رونق و به نظام | |
| صدر دنیی ضیاء دین خدای | سد دولت مید الاسلام | |
| میر مودود احمد عصمی | آن بر از جنبش و مه از آرام | |
| آنکه در تحت همتش افلاک | وانکه در حبس طاعتش اجرام | |
| شرفش همچو طبع گردون خاص | کرمش همچو جور گیتی عام | |
| سخنش را مزاج سحر حلال | درگهش را خواص بیت حرام | |
| مطرب بزمگاه او ناهید | حاجب بارگاه او بهرام | |
| روضه‌ی خلد مجلسش ز خواص | موقف حشر درگهش ز عوام | |
| دست حکمش گشاده بر شب و روز | داغ طوعش نهاده بر دد ودام | |
| با کفش ابر می‌ندارد پای | با دلش بحر می‌نیارد نام | |
| تشنگان امید لطفش را | یاس تلخی نیارد اندر کام | |
| کشتگان را ز گرگ بستاند | دیت اندر حمایتش اغنام | |
| ای ترا گردش زمانه مطیع | وی ترا خواجه‌ی سپهر غلام | |
| مشکل چرخ پیش کلک تو حل | توسن دره زیر ران تو رام | |
| عالمی دیگری تو در عالم | هفت اقلیمت و ز هفت اندام | |
| گر ز جود و سخات دام نهند | نسر طایر درآید اندر دام | |
| ور به یادت ذکات می‌نوشند | جام گیتی نمای گردد جام | |
| رود از سهم در مظالم تو | راز خصم تو با عرق ز مسام | |
| عالم و عادلی بلی چه عجب | عدل بی‌علم برندارد گام |