| در رضای تو لازمست صواب | گوییا هست حرف و صوت کلام | |
| رود از سهم در مظالم تو | راز خصم تو با عرق ز مسام | |
| گیرد از امن در حوالی تو | مرغ و ماهی چو در حرم احرام | |
| نکند با عمارت عدلت | آن خرابی که پیش کرد مدام | |
| بر دوام تو عدل تست دلیل | عدل باشد بلی دلیل دوام | |
| نور رایت نجوم گردون را | از حوادث همی دهد اعلام | |
| فیض عقلت نفوس انجم را | بر سعادت همی کند الهام | |
| از پی خدمت تو بندد طبع | نقش تصویر نطفه در ارحام | |
| وز پی مدحت تو زاید عقل | گوهر نظم و نثر در اوهام | |
| نیست ممکن ورای همت تو | که کند هیچ آفریده مقام | |
| خود برازوی وجود ممکن نیست | بس مقامی نه در وجود کدام | |
| تشنگان شراب لطفت را | یاس تلخی نیارد اندر کام | |
| کشتگان سنان قهر ترا | حشر ناممکن است روز قیام | |
| ای ز طبع تو طبعها خرم | وی ز عیش تو عیشها پدرام | |
| بنده سالیست تا درین خدمت | گه به هنگام و گاه بی‌هنگام | |
| دهد از جنس دیگرت زحمت | آرد از نوع دیگرت ابرام | |
| آن همی بیند از تهاون خویش | که بدان هست مستحق ملام | |
| وان نمی‌بیند از مکارم تو | که به شرحش توان نمود قیام | |
| شد مکرم ز غایت کرمت | کرم الحق چنین کنند کرام | |
| تا به اجسام قایمند اعراض | تا به اعراض باقیند اجسام |