| نطق پیش قلمش لال بود چون اخرس | عقل پیش نظرش کژ نگرد چون احول | |
| روز مولود موالید و جودش گفتند | مرحبا ای ز عمل آخر و از علم اول | |
| ای به اجناس شرف در همه اطراف سمر | وی به انواع هنر در همه آفاق مثل | |
| بس بقایی نبود خصم ترا در دولت | چه عجب رایحه‌ی گل ببرد روح جعل | |
| ای دعاوی سخا بی‌کف دستت باطل | وی قوانین سخن بی‌سر کلکت مختل | |
| بنده سالیست که تا در کنف خدمت تو | غم ایام نخوردست چه اکثر چه اقل | |
| ورنه با او فلک این کرد ازین پیش همی | کاتش و آب کند با گهر موم و عسل | |
| جز در آیینه و آبت نتوان دید نظیر | جز در اندیشه و خوابت نتوان یافت بدل | |
| هم ترا دارد اگر داردت ایام نظیر | هم ترا آرد اگر آردت افلاک بدل | |
| نه خدایی و دهد دست تو رزق مقدور | نه رسولی و بود نطق تو وحی منزل | |
| هرچه در مدح تو گویم همه دانی که رواست | چیست کان بر تو روا نیست مگر عزوجل | |
| مدحتی کان نه ترا گویم بهتان و خطاست | طاعتی کان نه ترا دارم طغیان و زلل | |
| شعر نیکو نبود جز به محل قابل | شرع کامل نبود جز به نبی مرسل | |
| بود بی‌بالش تو صدر وزارت خالی | بود بی‌حشمت تو کار ممالک مهمل | |
| نتوانم که جهان دگرت گویم از آن | کاین جهانیست مفصل تو جهان مجمل | |
| هست با جود تو ایمن همه عالم ز نیاز | هست با عدل تو خالی همه گیتی ز خلل | |
| کهربا چون گره‌ی ابروی باس تو بدید | خاصیت باز فرستاد مزاجش به ازل | |
| عدل تو مسطر اشغال جهانست کز آن | راست شد قاعده‌ها همچو خطوط جدول | |
| دست عدل تو گشادست چنان بر عالم | که فرو بندد اگر قصد کند دست اجل | |
| بر تو واقف نشود عقل کل از هیچ قیاس | وز تو ایمن نبود خصم تو از هیچ قبل |