| فرستید سوی شبستان ما | به نزدیک خسروپرستان ما | |
| غریبان که بر شهرها بگذرند | چماننده پای و لبان ناچرند | |
| دل از عیب صافی و صوفی به نام | به دوریشی اندر دلی شادکام | |
| ز خواهندگان نامشان سر کنید | شمار اندر آغاز دفتر کنید | |
| هرآنکس که هست از شما مستمند | کجا یافت از کارداری گزند | |
| دل و پشت بیدادگر بشکنید | همه بیخ و شاخش ز بن برکنید | |
| نهادن بد و کار کردن بدوی | بیابم همان چون کنم جست و جوی | |
| کنم زنده بر دار بدنام را | که گم کرد ز آغاز فرجام را | |
| کسی کو ز فرمان ما بگذرد | به فرجام زان کار کیفر برد | |
| چو نامه فرستاده شد برگرفت | جهانی به آرام در بر گرفت | |
| ز کرمان بیامد به شهر صطخر | به سر بر نهاد آن کیی تاج فخر | |
| تو راز جهان تا توانی مجوی | که او زود پیچد ز جوینده روی |