| کزین لشکر اکنون سوارش تویی | بهارش تویی نامدارش تویی | |
| به یکسو گرای از میان دو صف | چه داری چنین بر لب آورده کف | |
| که الیاس شیر است روز نبرد | پذیره درآید سبک‌تر ز گرد | |
| اگر هدیه خواهی ورا گنج هست | مسای از پی چیز با رنج دست | |
| ز گیتی گزین کن یکی بهره‌یی | تو باشی بران بهره در شهره‌یی | |
| همت یار باشم همت کهترم | که هرگز ز پیمان تو نگذرم | |
| بدو گفت گشتاسپ کاین سرد گشت | سخنها ز اندازه اندر گذشت | |
| تو کردی بدین داوری دست پیش | کنون بازگشتی ز گفتار خویش | |
| سخن گفتن اکنون نیاید به کار | گه جنگ و آویزش کارزار | |
| فرستاده برگشت و آمد چو باد | همی کرد پاسخ به الیاس یاد |