ای مرکز دایرهی امکان
|
|
وی زبدهی عالم کون و مکان
|
تو شاه جواهر ناسوتی
|
|
خورشید مظاهر لاهوتی
|
تا کی ز علایق جسمانی
|
|
در چاه طبیعت تن مانی؟
|
تا چند، به تربیت بدنی
|
|
قانع به خزف ز در عدنی؟
|
صد ملک ز بهر تو چشم به راه
|
|
ای یوسف مصری، به در آی از چاه
|
تا والی مصر وجود شوی
|
|
سلطان سریر شهود شوی
|
در روز الست، بلی گفتی
|
|
امروز، به بستر لا خفتی
|
تا کی ز معارف عقلی دور
|
|
به ز خارف عالم حس، مغرور؟
|
از موطن اصل، نیاری یاد
|
|
پیوسته، به لهو و لعب دلشاد
|
نه اشک روان، نه رخ زردی
|
|
الله الله، تو چه بیدردی!
|
یک دم، به خود آی و ببین چه کسی
|
|
به چه دل بستهای، به که همنفسی
|
زین خواب گران، بردار سری
|
|
برگیر ز عالم اولین، خبری
|