| چند از این قیل و قال عشق پرست و ببال | تا تو بمانی چو عشق در دو جهان بی‌زوال | |
| چند کشی بار هجر غصه و تیمار هجر | خاصه که منقار هجر کند تو را پر و بال | |
| آه ز نفس فضول آه ز ضعف عقول | آه ز یار ملول چند نماید ملال | |
| آن که همی‌خوانمش عجز نمی‌دانمش | تا که بترسانمش از ستم و از وبال | |
| جمله سال و جواب زوست منم چون رباب | می‌زندم او شتاب زخمه که یعنی بنال | |
| یک دم بانگ نجات یک دم آواز مات | می‌زند آن خوش صفات بر من و بر وصف حال | |
| تصلح میزاننا تحسن الحاننا | تذهب احزاننا انت شدید المحال |