سوی آن سلطان خوبان الرحیل | سوی آن خورشید جانان الرحیل | |
کاروان بس گران آهنگ کرد | هین سبکتر ای گرانان الرحیل | |
سوی آن دریای مردی و بقا | مردوار ای مردمان هان الرحیل | |
آفتاب روی شه عالم گرفت | صبح شد ای پاسبانان الرحیل | |
همچو مرغان خلیلی سوی سر | زانک بیسر نیست سامان الرحیل | |
سوی اصل خویش یعنی بحر جان | جمع یاران همچو باران الرحیل | |
ای شده بگلربگان ملک غیب | کمترینه عاشق قان الرحیل | |
خانه و فرزند و بستر ترک کن | اسپ و استر زین و پالان الرحیل | |
پیش شمس الدین تبریزی شاه | خاک بیجان گشته با جان الرحیل |