چون سر کس نیستت فتنه مکن دل مبر
|
|
چونک ببردی دلی باز مرانش ز در
|
چشم تو چون رهزند ره زده را ره نما
|
|
زلفت اگر سر کشد عشوه هندو مخر
|
عشق بود گلستان پرورش از وی ستان
|
|
از شجره فقر شد باغ درون پرثمر
|
جمله ثمر ز آفتاب پخته و شیرین شود
|
|
خواب و خورم را ببر تا برسم نزد خور
|
طبع جهان کهنه دان عاشق او کهنه دوز
|
|
تازه و ترست عشق طالب او تازه تر
|
عشق برد جوبجو تا لب دریای هو
|
|
کهنه خران را بگو اسکی ببج کمده ور
|
هر کس یاری گزید دل سوی دلبر پرید
|
|
نحس قرین زحل شمس قرین قمر
|
دل خود از این عام نیست با کسش آرام نیست
|
|
گر تو قلندردلی نیست قلندر بشر
|
تن چو ز آب منیست آب به پستی رود
|
|
اصل دل از آتشست او نرود جز زبر
|
غیر دل و غیر تن هست تو را گوهری
|
|
بیخبری زان گهر تا نشوی بیخبر
|