| ز آدم اگر بگردی او بی‌خدای نیست | ابلیس وار سنگ خوری از کف خدا | |
| آری خدای نیست ولیکن خدای را | این سنتی‌ست رفته در اسرار کبریا | |
| چون پیش آدم از دل و جان و بدن کنی | یک سجده‌ای به امر حق از صدق بی‌ریا | |
| هر سو که تو بگردی از قبله بعد از آن | کعبه بگردد آن سو بهر دل تو را | |
| مجموع چون نباشم در راه پس ز من | مجموع چون شوند رفیقان باوفا | |
| دیوارهای خانه چو مجموع شد به نظم | آن گاه اهل خانه در او جمع شد دلا | |
| چون کیسه جمع نبود باشد دریده درز | پس سیم جمع چون شود از وی یکی بیا | |
| مجموع چون شوم چو به تبریز شد مقیم | شمس الحقی که او شد سرجمع هر علا |