اگر شراب خوری صد جگر کباب شود | وگر تو مست شوی عالمی خراب شود | |
ز دیده گر ننهد سر به جیب سیل سرشگ | ز سوز آتش دل سینهام کباب شود | |
ز جیب پیرهنت هر صباح خیزد نور | چنان که دست و گریبان بفتاب شود | |
نکوست رشتهی زرین مهر و هالهی ماه | که این سگان تو را طوق و آن طناب شود | |
اگر به عارض خوی کرده از چمن گذری | سمن ز شرم عرق ریزد و گل آب شود | |
ز روی تست فروغ جهان مباد آن روز | که افتاب جمال تو در نقاب شود |