| بود شاهی در جهودان ظلم‌ساز | دشمن عیسی و نصرانی گداز | |
| عهد عیسی بود و نوبت آن او | جان موسی او و موسی جان او | |
| شاه احول کرد در راه خدا | آن دو دمساز خدایی را جدا | |
| گفت استاد احولی را کاندر آ | زو برون آر از وثاق آن شیشه را | |
| گفت احول زان دو شیشه من کدام | پیش تو آرم بکن شرح تمام | |
| گفت استاد آن دو شیشه نیست رو | احولی بگذار و افزون‌بین مشو | |
| گفت ای استا مرا طعنه مزن | گفت استا زان دو یک را در شکن | |
| چون یک بشکست هر دو شد ز چشم | مرد احول گردد از میلان و خشم | |
| شیشه یک بود و به چشمش دو نمود | چون شکست او شیشه را دیگر نبود | |
| خشم و شهوت مرد را احول کند | ز استقامت روح را مبدل کند | |
| چون غرض آمد هنر پوشیده شد | صد حجاب از دل به سوی دیده شد | |
| چون دهد قاضی به دل رشوت قرار | کی شناسد ظالم از مظلوم زار | |
| شاه از حقد جهودانه چنان | گشت احول کالامان یا رب امان | |
| صد هزاران ممن مظلوم کشت | که پناهم دین موسی را و پشت |