| زنی هر ساعتم بر سینه خاری | مزن چون میزنی بنواز باری | |
| حدیث بی‌زبانی بر زبان آر | میان در بسته‌ای را در میان آر | |
| ز بی‌رختی کشیدم بر درت رخت | که سختی روی مردم را کند سخت | |
| وگرنه من کیم کز حصن فولاد | چراغی را برون آرم بدین باد | |
| ترا گر دست بالا می‌پرستم | به حکم زیر دستی زیر دستم | |
| مشو در خون چون من زیر دستی | چه نقصان کعبه را از بت‌پرستی | |
| چه داریم از جمال خویش مهجور | رها کن تا ترا می‌بینم از دور | |
| جوانی را به یادت می‌گذارم | بدین امید روزی می‌شمارم | |
| خوشا وقتی که آیی در برم تنگ | می نابم دهی بر ناله چنگ | |
| بناز نیم شب زلفت بگیرم | چو شمع صبحدم پیشت بمیرم | |
| شبی کز لعل میگونت شوم مست | بخسبم تا قیامت بر یکی دست | |
| من وزین پس زمین بوس وثاقت | ندارم بیش از این برگ فراقت | |
| بتو دادن عنان کار سازی | تو دانی گر کشی ور می‌نوازی | |
| به پیشت کشته و افکنده باشم | از آن بهتر که بی تو زنده باشم |