| ای بیش از آنکه در قلم آید ثنای تو | واجب بر اهل مشرق و مغرب دعای تو | |
| درویش و پادشاه ندانم درین زمان | الا به زیر سایه‌ی همچون همای تو | |
| نوشین روان و حاتم طایی که بوده‌اند | هرگز نبوده‌اند به عدل و سخای تو | |
| منشور در نواحی و مشهور در جهان | آوازه‌ی تعبد و خوف و رجای تو | |
| اسلام در امان و ضمان سالمتست | از یمن همت و قدم پارسای تو | |
| گر آسمان بداند قدر تو بر زمین | در چشم آفتاب کشد خاک پای تو | |
| خلق از جزای خیر تو کردن مقصرند | پروردگار خلق تواند جزای تو | |
| شکر مسافران که به آفاق می‌رود | گر بر فلک رسد نرسد در عطای تو | |
| تیغ مبارزان نکند در دیار خصم | چندان اثر که همت کشور گشای تو | |
| بدبخت نیست در همه عالم به اتفاق | الا کسی که روی بتابد ز رای تو | |
| ای در بقای عمر تو خیر جهانیان | باقی مباد هر که نخواهد بقای تو | |
| خاص از برای مصلحت عام دیرسال | بنشین که مثل تو ننشیند به جای تو | |
| آن چیست در جهان که نداری تو آن مراد | تا سعدی از خدای بخواهد برای تو | |
| تا آفتاب می‌رود و صبح می‌دمد | عاید به خیر باد صباح و مسای تو | |
| یارب رضای او تو برآور به فضل خویش | کو روز و شب نمی‌طلبد جز رضای تو |