الا ای باد عنبر بوی مشکین
|
|
ندیم و مونس عشاق مسکین
|
شفا و راحت هر دردمندی
|
|
دوا و چارهی هر مستمندی
|
علاج سینهی دل خستگانی
|
|
مداوای به غم پیوستگانی
|
تو آری نامه از یاران به یاران
|
|
تو سازی مرهم امیدواران
|
انیس خاطر بیچارگانی
|
|
مفرح نامهی آوارگانی
|
حدیث درد دلها با تو گویند
|
|
کلید شادمانی از تو جویند
|
ز روی مردمی وز راه یاری
|
|
دمی بازم رهان زین نوحهکاری
|
سحرگاهی گذاری کن به جائی
|
|
به کوی مهربانی آشنائی
|
بدان منزل که شیرین جانم آنجاست
|
|
دوای درد بیدرمانم آنجاست
|
بدان رشگ بهشت جاودانی
|
|
که مسکن دارد آن جان جوانی
|
قدم بر آستان دلستان نه
|
|
ز خاکش دیدهی جان را جلا ده
|
به آزرم از جمالش پرده بردار
|
|
بنه در پیش او بر خاک رخسار
|
سلام و بندگیهای فراوان
|
|
از این مسکین بدان خورشید خوبان
|
سلامی کز نسیمش جان فزاید
|
|
سلامی کز دمش دل برگشاید
|
سلامی طیرهی مشگ تتاری
|
|
سلامی رشگ گلبرگ بهاری
|
سلامی جانفزا چون وصل جانان
|
|
سلامی خوش چو خوی مهربانان
|
سلامی کز وجودش عشق زاید
|
|
ز سر تا پای او بوی دل آید
|
رسان ای خوش نسیم نوبهاری
|
|
حدیثم عرضه دار از روی یاری
|
بگو میگوید آن سرگشتهی تو
|
|
اسیر عشق و هجران گشتهی تو
|
ز سودای غمت دیوانه گشتم
|
|
به عشقت در جهان افسانه گشتم
|