خیالی بود و خوابی وصل یاران | شب مهتاب و فصل نوبهاران | |
میان باغ و یار سرو بالا | خرامان بر کنار جویباران | |
چمن میشد ز عکس عارض او | منور چون دل پرهیزکاران | |
سر زلفش زباد نوبهاری | چو احوال پریشان روزگاران | |
برفت آن نوبهار حسن و بگذاشت | دل و چشمم میان برق و باران | |
خداوندا هنوزم هست امید | بده کام دل امیدواران | |
همام از نوبهار و سبزه و گل | نمییابد صفا بیروی یاران | |
وهاران ده جانان دیر خوش نی | اوی امان مه دل با مه و هاران |