| چو گبران لاله در آتش فشانی | مقرر بر عنادل زنده خوانی | |
| برید سبز پوشان گشته بلبل | ز جوش گل خروشان گشته بلبل | |
| ز هر مستی سرود آغاز کرده | بهر برگی نوائی ساز کرده | |
| دمادم ناله‌ی دلسوز میکرد | نوا در پرده‌ی نوروز میکرد | |
| به آواز بلند از شاخ شمشاد | سحرگاه این ندا در باغ دردار | |
| بیاور ساقیا می در ده امروز | که بختم فرخ است و روز پیروز | |
| از این خوشتر سر و کاری که دارد | چنین باغی چنین یاری که دارد | |
| زهی موسم زهی جنت زهی حور | از این مجلس خدایا چشم بد دور | |
| بده ساغر که یاران می‌پرستند | ز بوی جرعه گلها نیم مستند | |
| مباش ار عاقلی یک لحظه هشیار | که هشیاری فلاکت آورد بار | |
| مخور غم تا به شادی میتوان خورد | غم دور فلک تا کی توان خورد | |
| غم بیهوده پایانی ندارد | بغیر از باده درمانی ندارد | |
| در این ده روز عمر سست بنیاد | میاور تا توان جز خرمی یاد |