دانسته باش ای دل کزان نامهربانت میبرم
|
|
گر باز نامش میبری بیشک زبانت میبرم
|
با شاهد دلجوی غم دست وفا کن در کمر
|
|
کامروز یا فردا از آن نازک میانت میبرم
|
چون از چمن نخل جوان برد به زحمت باغبان
|
|
با ریشهی پیوند جان از وی جنانت میبرم
|
مردانه دندان سخت کن وز تیغ هجران سر مکش
|
|
گر سخت جانی تا ابد زان دلستانت میبرم
|
زان میوه ارزان بها گر نگسلی پیوند خود
|
|
چون تاک ازین پس یک به یک رگهای جانت میبرم
|
گر از ره بیغیرتی دیگر به آن کو میروی
|
|
از اره غیرت روان پای روانت میبرم
|
شرح غم من محتشم زین پیش میگفتی به او
|
|
گر باز میگوئی زبان زین ترجمانت میبرم
|