| هر چه میماند از تو خاکش کن | و آنچه همراه تست پاکش کن | |
| جان خود را، که در جهان بستی | به زر و سیم و خانه پیوستی | |
| برکش از جمله، همچو موی از شیر | تا چو گوید: بیار، گویی: گیر | |
| آن کسانی که بینشی دارند | آشکار و نهان درین کارند | |
| چه گمان میبری بر آتش و باد؟ | یا برین آب و خاک بی‌بنیاد؟ | |
| وامهاییست دادنی اینها | بندهایی گشادنی اینها | |
| نه که این جسم چون هلاک شود | باد او باد و خاک خاک شود؟ | |
| پسرت دختری بیار کند | دخترت شوهری شکار کند | |
| زن جوانست، همسرش باید | مهر و میراث از آن زرش باید | |
| درم نقد را ببندد سخت | پیش نابالغان نهد دوسه رخت | |
| تا به عجز و نیاز و مکر و حیل | وام دارت کند شب اول | |
| خانه بیگانه را نشست شود | کم عمارت کنند و پست شود | |
| به یتیمت کسی نگه نکند | دشمنت نزد خویش ره نکند | |
| گر بمادر نظر کند، بس نیست | ور به گورت گذر کند، کس نیست | |
| بزنندش به زجر و بر جوشد | بر تو نالد، جواب ننیوشد | |
| مانده بر جای و هیچ جایی نه | غرق تیمار و آشنایی نه | |
| غارت اندر زر و قماش افتد | هر چه ارزنده تر بلاش افتد | |
| تو بمانی و گور و سیرت زشت | بر توده گزر کوی خام و سه خشت | |
| زان دگر هولها نیارم یاد | چون تو گفتی که هر چه بادا باد! | |
| پر نمودند، لیک کم دیدی | بس بگفتند و هیچ نشنیدی |