| این چنین دل به سگ دهی، نخورد | برچنان دل فرشته رشک برد | |
| «بیت لحم» تو نیست گر دانی | بجز این هیکل هیولانی | |
| بر مسیح دل تو «بیت‌اللحم» | لایق آتشست و بابت فحم | |
| معنی دار و صورت بندش | چار طبع مسیح و پیوندش | |
| آنکه بر دار شد مسیح گلست | وآنکه بر آسمان مسیح دلست | |
| تیر سیرش چو بر گشاد آمد | ملکوت سماش یاد آمد | |
| نه بپرورد مریم از پاکی | روح حق در مشیمه‌ی خاکی؟ | |
| مهر دوشیزگی تمیمه‌ی او | مهر تابنده در مشیمه‌ی او | |
| هر که بر فرج ازین حصار کند | با ملک دست در کنار کند | |
| فکرتش چون نشد بغیری خرج | نفخ روحش دمیده شد در فرج | |
| تن، کزان آستان فتوح کند | آستینش قبول روح کند | |
| چون نگشت از مقابلی هدفش | قابل نفخ روح شد صدفش | |
| نفس را دل دلیل فرزندی | کرد ثابت به حکم مانندی | |
| نیست جز دل عصای این بنده | که کند خاک مرده را زنده | |
| دهد آنرا که امر حق شد جفت | ز رحم بچه و ز پستان گفت | |
| آب اصلست و فرعها بی‌مر | امر حق نیز را چنین بنگر | |
| نفس او چون که شد به عصمت فاش | صدف روح گشت سرتاپاش | |
| قطره کز حق نزول داند کرد | صدف دل قبول داند کرد | |
| مکن، ای مرده دل، به زجر و به زور | خویشتن را به زندگی در گور | |
| تا دل و حق دل ندانی تو | حکمت این سجل نخوانی تو |