| وان کزین هر سه قوم بیرونند | مده این دانه‌شان، که بس دونند | |
| ارمغانی مکن بریشان عرض | جز صلوة و زکوة و سنت و فرض | |
| گر به هر یک عمامه خواهی داد | دین به دستار و جامه خواهی داد | |
| نقد خویش اول آزمایش کن | بعد از آن خلق را نمایش کن | |
| چون نکردی تو بد ز نیک جدا | از تو طالب کجا رسد به خدا؟ | |
| چکنی جستجوی بوالهوسان؟ | زین یکی را به مخلصی برسان | |
| چون تو اسب و شتر بهم رانی | به گل و گوچو گاو درمانی | |
| آنکه سقمو نیاش باید داد | گرش افیون دهی بقای تو باد | |
| هر که آمد، گرش مرید کنی | در زمستان مگس قدید کنی |