رباعیات

هر گل که شمیم مشکبار آید ازو		بی‌روی تو خاصیت خار آید ازو
جانی که گرامی‌تر از آن چیزی نیست		ای جان جهان بی تو چکار آید ازو

□

بر روی زمین نه کار یک کس دلخواه		کار همه کس ز آسمان ناله و آه
کاری چو زمین و آسمان نگشایند		بس دیدن خاک تیره و دود سیاه

□

این ریخته خون من و صد همچو منی		هر لحظه جدا ساختی جانی ز تنی
عذرت چه بود چو روز محشر بینی		بر دامن خویش دست خونین کفنی

□

ای خواجه که نان به زیردستان ندهی		جان گیری و نان در عوض جان ندهی
شرمت بادا که زیردستان ضعیف		از بهر تو جان دهند و تو نان ندهی

□

افسوس که از همنفسان نیست کسی		وز عمر گرانمایه نمانده است بسی
دردا که نشد به کام دل یک لحظه		با همنفسی بر آرم از دل نفسی

□

هرچند که گلچهره و سیمین بدنی		حیف از تو ولی که شمع هر انجمنی
ای یار وفادار اگر یار منی		با غیر مگو حرفی و مشنو سخنی