گر چه بربود عقل و دین مرا | بد مگویید نازنین مرا | |
گوشش از بار درد گران گشتست | نشنود نالهی حزین مرا | |
آخر ای باغبان یکی بنمای | به من آن سرو راستین مرا | |
دست در گل همی زنم لیکن | خار میگیرد آستین مرا |
گر چه بربود عقل و دین مرا | بد مگویید نازنین مرا | |
گوشش از بار درد گران گشتست | نشنود نالهی حزین مرا | |
آخر ای باغبان یکی بنمای | به من آن سرو راستین مرا | |
دست در گل همی زنم لیکن | خار میگیرد آستین مرا |