| به نیزه همیدون ز زین برگرفت | دو لشکر بمانده بدو در شگفت | |
| زدش بر زمین همچو یک لخت کوه | پر از بیم شد جان توران گروه | |
| برین همنشان هفت گرد دلیر | کشیدند شمشیر برسان شیر | |
| پس پشت ایشان دلاور سران | نهادند بر کتف گرز گران | |
| چنان برگرفتند لشکر ز جای | که پیدا نیامد همی سر ز پای | |
| بکشتند چندان ز جنگ‌آوران | که شد خاک لعل از کران تا کران | |
| فگنده چو پیلان به هر جای بر | چه با تن چه بی‌تن جدا کرده سر | |
| به آوردگه جای گشتن نماند | سپه را ره برگذشتن نماند |