| تهمتن گذشت از طلایه سوار | بیامد شتابان سوی کوهسار | |
| کجا بد علفزار و آب روان | فرود آمد آن جایگه پهلوان | |
| چنین تا شب تیره آمد فراز | تهمتن همی کرد هرگونه ساز | |
| از آرایش جامه‌ی پهلوی | همان تاج و هم باره‌ی خسروی | |
| چو شب تیره شد پهلو پیش‌بین | برآراست باشاه ایران زمین | |
| به نزدیک زال آوریدش به شب | به آمد شدن هیچ نگشاد لب | |
| نشستند یک هفته با رای زن | شدند اندران موبدان انجمن | |
| بهشتم بیاراست پس تخت عاج | برآویختند از بر عاج تاج |