| روزی از صبح فتح نورانی | آسمان بر گشاده پیشانی | |
| فرخ و روشن و جهان افروز | خنک آن روز یاد باد آن روز | |
| شه به خوبی چو روی دلبندان | مجلسی ساخت با خردمندان | |
| روز خانه نه روز بستان بود | کاولین روزی از زمستان بود | |
| شمع و قندیل باغها مرده | رخت و بنگاه باغبان برده | |
| بانگ دزدیده بلبلان را زاغ | بانگ دزدی در آوریده به باغ | |
| زاغ جز هندوی نسب نبود | دزدی از هندوان عجب نبود | |
| زاغ مانده به باغ بی‌بلبل | خار مانده به یادگار از گل | |
| داده نقاش باد شبگیری | آب را حلقهای زنجیری | |
| تاب سرما که برد از آتش تاب | آب را تیغ و تیغ را کرد آب | |
| دمه پیکان آبدار به دست | چشم را سفت و چشمه را می‌بست | |
| شیر در جوش چون پنیر شده | خون در اندام زمهریر شده | |
| کوه قاقم زمین حواصل پوش | چرخ سنجاب درکشیده به دوش | |
| بر بهائم ددان کمین کرده | پوست کنده به پوستین کرده | |
| رستنی در کشیده سر به زمین | نامیه گشته اعتکاف نشین | |
| کیمیا کاری جهان دو رنگ | لعل آتش نهفته در دل سنگ | |
| گل ز حکمت به کوزه‌ای پوده | گل حکمت به سر بر اندوه | |
| زیبقیهای آبگینه آب | تخته بر تخته گشته نقره ناب | |
| در چنین فصل تاب‌خانه شاه | داشته طبع چار فصل نگاه | |
| ار بسی بویهای عطرآمیز | معتدل گشته باد برف انگیز |