ساقیا خیز که تا رخت به خمار کشیم
|
|
تائبان را به شرابی دو سه در کار کشیم
|
زاهد خانهنشین را به یکی کوزه درد
|
|
اوفتان خیزان از خانه به بازار کشیم
|
هوست هست که صافی دل و صوفی گردی
|
|
خیز تا پیش مغان دردی خمار کشیم
|
هر که را در ره اسلام قدم ثابت نیست
|
|
به یکی جرعه میش در صف کفار کشیم
|
هر که دعوی اناالحق کند و حق گوید
|
|
انا گویان خودی را به سر دار کشیم
|
چند داریم نهان زیر مرقع زنار
|
|
وقت نامد که خط اندر خط زنار کشیم
|
هیچکس را ندهد دنیی و دین دست بهم
|
|
هرکه گوید که دهد، خنجر انکار کشیم
|
گر تو دین میطلبی از سر دنیی برخیز
|
|
که ز دین بار نیابیم مگر بار کشیم
|
گر ازین شاخ گل وصل طمع میداریم
|
|
اندرین راه غم عشق چو عطار کشیم
|