زنده شود هر که پیش دوست بمیرد

زنده شود هر که پیش دوست بمیرد مرده دلست آن که هیچ دوست نگیرد
هر که ز ذوقش درون سینه صفاییست شمع دلش را ز شاهدی نگزیرد
طالب عشقی دلی چو موم به دست آر سنگ سیه صورت نگین نپذیرد
صورت سنگین دلی کشنده سعدیست هر که بدین صورتش کشند نمیرد