| نه آن شبست که کس در میان ما گنجد | به خاک پایت اگر ذره در هوا گنجد | |
| کلاه ناز و تکبر بنه کمر بگشای | که چون تو سرو ندیدم که در قبا گنجد | |
| ز من حکایت هجران مپرس در شب وصل | عتاب کیست که در خلوت رضا گنجد | |
| مرا شکر منه و گل مریز در مجلس | میان خسرو و شیرین شکر کجا گنجد | |
| چو شور عشق درآمد قرار عقل نماند | درون مملکتی چون دو پادشا گنجد | |
| نماند در سر سعدی ز بانگ رود و سرود | مجال آن که دگر پند پارسا گنجد |