| بر هوایی که سیم بارید ابر | امشب او زربار خواهد کرد | |
| از تن لاله‌پوش لولو پاش | صد نهان آشکار خواهد کرد | |
| آشکاری کوهسار از رنگ | چون نهان بهار خواهد کرد | |
| کز نهیب بحار او فردا | آسمان را بخار خواهد کرد | |
| چشم بی‌دیده‌ی فلک را دود | دیده‌ها همچو نار خواهد کرد | |
| بر آن آب و رنگ را از عکس | چون می و کفته نار خواهد کرد | |
| افسر امهات و آبا را | بر سر خود فسار خواهد کرد | |
| ز آسمانها قلاده خواهد بست | از قمر گوشوار خواهد کرد | |
| سخت سوی فلک همی پوید | کار دیوانه‌وار خواهد کرد | |
| یا پدر زیر خاک می‌ماند | یا پسر اختیار خواهد کرد | |
| یا ز تاثیر طبع خود بر گل | چون سه عنصر جوار خواهد کرد | |
| مگر از بهر خوش دلی فضلا | چرخ را تار و مار خواهد کرد | |
| تا چو فخر دو کون در یکشب | نه فلک را گذار خواهد کرد | |
| تا بر سعد اخترش از دود | دیده‌ی نحس تار خواهد کرد | |
| تا نشان یافت رتبت خواجه | همتش را شعار خواهد کرد | |
| ثقةالملک طاهر آنکه چو آب | ایزدش پایدار خواهد کرد | |
| وز پی اتفاق و انصافش | آب از آتش سوار خواهد کرد | |
| آب از امنش سپر شود آنرا | که نهنگش شکار خواهد کرد | |
| قوت آب عزم او چون چرخ | خاک را نامدار خواهد کرد | |
| جوهر باد حزم او چون خاک | آب را با قرار خواهد کرد |