| دیده نبیند همی، نقش نهان ترا | بوسه نیابد همی، شکل دهان ترا | |
| حسن بدان تا کند جلوه گهت بر همه | پیرهن هست و نیست، ساخت نهان ترا | |
| در همه‌ی هست و نیست، از تری و تازگی | نیست نهانخانه‌ای ثروت جان ترا | |
| زان لب تو هر دمی گردد باریک‌تر | کز شکر و آب کرد روح لبان ترا | |
| هیچ اگر بینمی شکل میانت به چشم | جان نهمی بر میان شکل میان ترا | |
| بوسه دهد خلد و حور، پای و رکیب ترا | سجده کند عقل و روح دست و عنان ترا | |
| چون تو به آماج‌گاه تیر نهی بر کمان | تیر فلک زه کند تیر و کمان ترا | |
| پرده‌زنان روز و شب حلقه‌ی زلف ترا | غاشیه کش چرخ پیر بخت جوان ترا | |
| برد دل و گوش و هوش بهر جواز لبت | نام شکر گر شدست کام و زبان ترا | |
| قبله‌ی خود ساخت عشق از پی ایمان و کفر | زلف نگون ترا روی ستان ترا | |
| فتنه جان کرد صنع نرگس شوخ ترا | انس روان ساخت طبع سرو روان ترا | |
| پیشروان بهشت بر پر و بال خرد | نسخه‌ی دین خوانده‌اند سیرت و سان ترا | |
| دیده‌ی جانها بخورد نوک سنانت ولیک | جان سنایی کند شکر سنان ترا | |
| از پی ضعف میان حرز چه جویی ز من | خدمت خسرو نه بس حرز میان ترا | |
| سلطان بهرامشاه آنکه به تایید حق | هست بحق پاسبان خانه و جان ترا | |
| هیبتش ار نیستی شحنه وجود ترا | جان ز عدم جویدی نام و نشان ترا |