ای زبدهی راز آسمانی
|
|
وی حلهی عقل پر معانی
|
ای در دو جهان ز تو رسیده
|
|
آوازهی کوس «لن ترانی»
|
ای یوسف عصر همچو یوسف
|
|
افتاده به دست کاروانی
|
لعل تو به غمزه کفر و دین را
|
|
پرداخته مخزن امانی
|
لعل تو به بوسه عقل و جان را
|
|
برساخته عقل جاودانی
|
با آفت زلف تو که بیند
|
|
یک لحظه زعمر شادمانی
|
با آتش عشق تو که یابد
|
|
یک قطره ز آب زندگانی
|
موسی چکند که بیجمالت
|
|
نکشد غم غربت شبانی
|
فرعون که بود که با کمالت
|
|
کوبد در ملک جاودانی
|
«آن» گویم «آن» چو صوفیانت
|
|
نی نی که تو پادشاه آنی
|
جان خوانم جان چو عاشقانت
|
|
نی نی که تو کدخدای جانی
|
از جملهی عاشقان تو نیست
|
|
یکتن چو سنایی و تو دانی
|
زیبد که سبک نداری او را
|
|
گر گه گهکی کند گرانی
|