آخر شرمی بدار چند ازین بدخویی
|
|
چون تو من و من توام چند منی و تویی
|
گلشن گلخن شود چون به ستیزه کنند
|
|
در یک خانه دو تن دعوی کدبانویی
|
نایب عیسی شدی قبله یکی کن چنو
|
|
بر دل ترسا نگار رقم دویی و تویی
|
صدر زمانه تویی پس چو زمانه چرا
|
|
گه همه دردی کنی گاه همه دارویی
|
نازی در سر که چه یعنی من نیکوم
|
|
تا تو بدین سیرتی نه تو و نه نیکویی
|
یک دم و یک رنگ باش چون گهر آفتاب
|
|
چند چو چرخ کهن هر دم رسم دویی
|
روبه بازی مکن در صف عشاق از آنک
|
|
زشت بود پیش گرگ شیر کند آهویی
|
با رخ تو بیهدست بلعجبی چشم تو
|
|
با کف موسی کرا دست دهد جادویی
|
همره درد تو باد دولت بیدولتی
|
|
هم تک عشق تو باد نیروی بینیرویی
|
جز ز تویی تو بگو چیست که ملک تو نیست
|
|
چشم بدت دور باد چشم بد بدبویی
|
لولو حسن ترا در ستد و داد عشق
|
|
به ز سنایی مباد خود بر تو لولویی
|