ای قدت همچو نیشکر نازک | تنت از پای تا به سر نازک | |
همچو عضو تو سر و قد زیبا | همه جای تو سیم بر نازک | |
از زمین ارم به آب حیات | ندهد چون قدت شجر نازک | |
بی خبر زد کرشمهات رگ جان | بودش از بس که بیشتر نازک | |
هست از روی نازک اندامان | کف پای تو بیشتر نازک | |
بسته خوش طاقهای ابرویت | دست قدرت به یکدیگر نازک | |
جان مجنون گداختی لیلی | گر بدی خویش آن قدر نازک | |
دارد آزار بس که افتاده | کوه سیمش گران کمر نازک | |
محتشم نیست در بنی آدم | خوی چون خوی آن پسر نازک |