| غریب و عاشقم بر من نظر کن | به نزد عاشقان یک شب گذر کن | |
| ببین آن روی زرد و چشم گریان | ز بد عهدی دل خود را خبر کن | |
| ترا رخصت که داد ای مهر پرور | که جان عاشقان زیر و زبر کن | |
| نه بس کاریست کشتن عاشقان را | برو فرمان بر و کار دگر کن | |
| سنایی رفت و با خود برد هجران | تو نامش عاشق خسته جگر کن | |
| ولیکن چون سحرگاهان بنالد | ز آه او سحرگاهان حذر کن |