چنگ در فتراک عشق هیچ بت رویی مزن
|
|
تا به شکرانهی نخست اندر نبازی جان و تن
|
یا دل اندر زلف چون چوگان دلبندان مبند
|
|
یا چو مردان جان فدا کن گوی در میدان فگن
|
هر چه از معشوق آید همچو دینش کن درست
|
|
وآنچه از تو سر برآرد بت بود در هم شکن
|
گرم رو باش اندرین ره کاهلی از سر بنه
|
|
تا نمانی ناگهان انگشت حیرت در دهن
|
راه دشوارست همره خصم و منزل ناپدید
|
|
توشه رنجست و ملامت مرکب اندوه و محن
|
اندرین ره گر بمانی بیرفیق و راهبر
|
|
دست خدمت در رکاب سید ایام زن
|
خویشتن را در میان نه بیمنی در راه عشق
|
|
زان که بس تنگست ره اندر نگنجد ما و من
|