| ای به رخسار کفر و ایمان هم | وی به گفتار درد و درمان هم | |
| زلف پر تاب تو چو قامت من | چنبرست ای نگار چوگان هم | |
| خیره ماند از لب تو بیجاده | به سر تو که لعل و مرجان هم | |
| از رخ تو دلیل اثباتست | عالم عقل را و برهان هم | |
| در ره تو ز رنج کهسارست | بی کناره ز غم بیابان هم | |
| بر سر کوی عاشقی صبرست | ایستاده ذلیل و حیران هم | |
| بر دل و جان بنده حکم تراست | ای شهنشاه حسن فرمان هم | |
| چند گویی که از تو برگردم | با همه بازیست و با جان هم؟ |