هر کرا در دل بود بازار یار
|
|
عمر و جان و دل کند در کار یار
|
خاصه آن بی دل که چون من یک زمان
|
|
بر زمین نشکیبد از دیدار یار
|
کبک را بین تا چگونه شد خجل
|
|
زان کرشمه کردن و رفتار یار
|
بنگر اندر گل که رشوت چون دهد
|
|
خون شود لعل از پی رخسار یار
|
در جهان فردوس اعلا دارد آنک
|
|
یک نفس بودست در پندار یار
|
در همه عالم ندیدم لذتی
|
|
خوشتر و شیرینتر از گفتار یار
|
همچو سنگ آید مرا یاقوت سرخ
|
|
بی لب یاقوت شکر بار یار
|
باد نوشین دوش گفتی ناگهان
|
|
چین زلف آشفت بر گلنار یار
|
زان قبل امروز مشک آلود گشت
|
|
خانه و بام و در و دیوار یار
|
رشک لعل و لولو اندر کوه و بحر
|
|
زان عقیق و لولو شهوار یار
|
شد دلم مسکین من در غم نژند
|
|
من ندانم پیش ازین هنجار یار
|
دست بر سر ماند چون کژدم دلم
|
|
زان دو زلفین سیه چون مار یار
|
هوش و عقلم بردهاند از دل تمام
|
|
آن دو نرگس بر رخ چون نار یار
|
مر سنایی را فتاد این نادره
|
|
چون معزی گفت از اخبار یار
|
آنچه من میبینم از آزار یار
|
|
گر بگویم بشکنم بازار یار
|