زینهار ای یار گلرخ زینهار
|
|
بی گنه بر من مکن تیزی چو خار
|
لالهی خود رویم از فرقت مکن
|
|
حجرهی من ز اشک خون چون لالهزار
|
چون شکوفه گرد بدعهدی مگرد
|
|
تا مگر باقی بمانی چون چنار
|
چون بنفشه خفتهام در خدمتت
|
|
پس مدارم چون بنفشه سوگوار
|
زان که جانها را فراقت چون سمن
|
|
یک دو هفته بیش ندهد زینهار
|
باش با من تازه چون شاه اسپرم
|
|
تا نگردم همچو خیری دلفگار
|
از سر لطف و ظریفی خوش بزی
|
|
همچو سوسن تازهیی آزادهوار
|
همچو سیسنبر بپژمردم ز غم
|
|
یک ره از ابر وفا بر من ببار
|
چون نخوردم بادهی وصلت چو گل
|
|
همچو نرگس پس مدارم در خمار
|
ای همیشه تازه و تر همچو سرو
|
|
اشکم از هجران مکن چون گل انار
|
حوضها کن گلبنان را از عرق
|
|
تا چو نیلوفر در او گیرم قرار
|
زان که از بهر سنایی هر زمان
|
|
بر فراز سرو و طرف جویبار
|
بلبل و قمری همی گویند خوش
|
|
زینهار ای یار گلرخ زینهار
|