بهار دل دوستدار علی
|
|
همیشه پر است از نگار علی
|
دلم زو نگار است و علم اسپرم
|
|
چنین واجب آید بهار علی
|
بچن هین گل، ای شیعت و خسته کن
|
|
دل ناصبی را به خار علی
|
از امت سزای بزرگی و فخر
|
|
کسی نیست جز دوستدار علی
|
ازیرا کز ابلیس ایمن شده است
|
|
دل شیعت اندر حصار علی
|
علی از تبار رسول است و نیست
|
|
مگر شیعت حق تبار علی
|
به صد سال اگر مدح گوید کسی
|
|
نگوید یکی از هزار علی
|
به مردی و علم و به زهد و سخا
|
|
بنازم بدین هر چهار علی
|
ازیرا که پشتم ز منت به شکر
|
|
گران است در زیر بار علی
|
شعار و دثارم ز دین است و علم
|
|
هم این بد شعار و دثار علی
|
تو ای ناصبی خامشی ایرا که تو
|
|
نهای آگه از پود و تار علی
|
محل علی گر بدانی همی
|
|
بیندیشی از کار و بار علی
|
مکن خویشتن مار بر من که نیست
|
|
تو را طاقت زهر مار علی
|
به بیدانشی هر خسی را همی
|
|
چرا آری اندر شمار علی؟
|
علی شیر نر بود لیکن نبود
|
|
مگر حربگه مرغزار علی
|
نبودی در این سهمگن مرغزار
|
|
مگر عمرو و عنتر شکار علی
|
یکی اژدها بود در چنگ شیر
|
|
به دست علی ذوالفقار علی
|
سه لشکر شکن بود با ذوالفقار
|
|
یمین علی با یسار علی
|
سران را درافگند سر زیر پای
|
|
سر تیغ جوشن گذار علی
|
نبود از همه خلق جز جبرئیل
|
|
به حرب حنین نیزهدار علی
|
به روز هزاهز یکی کوه بود
|
|
شکیبا، دل بردبار علی
|
چو روباه شد شیر جنگی چو دید
|
|
قوی خنجر شیرخوار علی
|
همی رشک برد از زن خویش مرد
|
|
گه حملهی مردوار علی
|
گر از غارت دیو ترسی همی
|
|
درآمدت باید به غار علی
|
به غار علی در نشد کس مگر
|
|
به دستوری کاردار علی
|
ز علم است غار علی، سنگ نیست
|
|
نشاید به سنگ افتخار علی
|
نبینی به غار اندرون یکسره
|
|
سرای و ضیاع و عقار علی
|
نبارد مگر ز ابر تاویل قطر
|
|
بر اشجار و بر کشت زار علی
|
نبود اختیار علی سیم و زر
|
|
که دین بود و علم و اختیار علی
|
شریعت کجا یافت نصرت مگر
|
|
ز بازوی خنجر گزار علی؟
|
ز کفار مکه نبود ایچ کس
|
|
به دل ناشده سوکوار علی
|
سر از خس برون کرد نارست هیچ
|
|
کس اندر همه روزگار علی
|
همیشه ز هر عیب پاکیزه بود
|
|
زبان و دو دست و ازار علی
|
گزین و بهین زنان جهان
|
|
کجا بود جز در کنار علی؟
|
حسین و حسن یادگار رسول
|
|
نبودند جز یادگار علی
|
بیامد به حرب جمل عایشه
|
|
بر ابلیس زی کارزار علی
|
بریده شد ابلیس را دست و پای
|
|
چو بانگ آمد از گیرودار علی
|
از آتش نیابند زنهار کس
|
|
چو نایند در زینهار علی
|
که افگند نام از بزرگان حرب
|
|
مگر خنجر نامدار علی؟
|
به بدر و احد هم به خیبر نبود
|
|
مگر جستن حرب کار علی
|
پس آنک او به بنگاه میپخت دیگ
|
|
به هنگام خور بود یار علی
|
شتربان و فراش با دیگپز
|
|
نبودند جز پیشکار علی
|
سواری که دعوی کند در سخن
|
|
بیا، گو، من اینک سوار علی
|
اگر ناصبی گوش دارد زمن
|
|
نکو حجت خوشگوار علی
|
به حجت به خرطومش اندر کشم
|
|
علیرغم او من مهار علی
|
وگر سر بتابد به بیدانشی
|
|
ز علم خوش بیکنار علی
|
نیاید به دشت قیامت مگر
|
|
سیه روی و سر پرغبار علی
|