| محل گرمی جولان بزیر سرو بلندش | قیامتست قیامت نشست و خیز سمندش | |
| تصرف از طرف اوست زان که وقت توجه | دراز دست‌تر از آرزوی ماست کمندش | |
| میانه‌ی هوس و حسن بسته‌اند به موئی | هزار سلسله برهم ز جعد سلسله بندش | |
| نهاد یاری مهر و وفا به یکطرف آخر | دل ستیزه کز جنگجوی جور پسندش | |
| هزار جان گرامی فدای ناوک یاری | که گاه گاه شود پر کش از کمان بلندش | |
| ز خلق دل به کسی بند اگر حریف شناسی | که نگسلد ز تو گر همه از آهنست می‌شکنندش | |
| مدار باک اگر کرد دل به من گله از تو | که پیش ازین ز تو بسیار دیده‌ام گله‌مندش | |
| درم خریده غلام ویست محتشم اما | صلاح نیست که گویم خریده است به چندش |