| ای پسر ار عمر تو یک ساعت است | ایزد را بر تو درو طاعت است | |
| نعمت تخم است وزو شکر بار | وین بر و این تخم نه هر ساعت است | |
| طاعت اگر اصل همه شکرهاست | عمر سر هر شرف و نعمت است | |
| گرت همی عمر نیرزد به شکر | بر تو به دیوانگیم تهمت است | |
| مرد نکو صورت بی‌علم و شکر | سوی حکیمان به حقیقت بت است | |
| مرد مخوان هیچ، بتش خوان، ازانک | چون بت باقامت و بی‌قیمت است | |
| گر تو همی مردم خوانیش ازانک | از قبل سیم و زرش حشمت است | |
| نزد تو پس مردم گشت اسپ میر | زانکه برو نیز ز زر حلیت است | |
| هر که نداند که کدام است مرد | همچو ستوران ز در رحمت است | |
| مرد نهان زیر دل است و زبان | دیگر یکسر گل پر صورت است | |
| سوی خرد جز که سخن نیست مرد | او سخن و کالبدش لعبت است | |
| جز که سخن، یافتن ملک را | هیچ نه مایه است و نیز آلت است | |
| جز به سخن بنده نگردد تو را | آنکس کو با تو ز یک نسبت است | |
| مرد رسول است، ستورند پاک | این که همی گویند این امت است | |
| مرد سخن یافته را در سخن | حملت و هم حمیت و هم قوت است | |
| حجت و برهانش و سال و جواب | ضربت و تیغ و سپر و حربت است | |
| حربگه مرد سخن‌دان بسی | صعبتر از معرکه و حملت است | |
| شیر بیابان را با مرد جنگ | هم سری و همبری و شرکت است | |
| چنگ ز شیر آمد شمشیر شیر | یشکش چون تیر تو با هیبت است | |
| قول تو تیر است و زبانت کمان | گرت بدین حرب به دل رغبت است |