| هر که چون خر فتنه‌ی خواب و خور است | گرچه مردم صورت است آن هم خر است | |
| ای شکم پر نعمت و جانت تهی | چون کنی بیداد؟ کایزد داور است | |
| گر تو را جز بت‌پرستی کار نیست | چون کنی لعنت همی بر بت‌پرست؟ | |
| آزر بت‌گر توی کز خز و بز | تنت چون بت پر ز نقش آزر است | |
| گر درخت از بهر بر باشد عزیز | جان بر است و تن درخت برور است | |
| نیک بنگر تا ببینی کز درخت | جان بروئید و،نماء در برست | |
| تن به جان زنده‌است و جان زنده به علم | دانش اندر کان جانت گوهر است | |
| سوی دانا ای برادر همچنانک | جان تنت را، علم جان را مادر است | |
| علم جان جان توست ای هوشیار | گر بجوئی جان جان را در خور است | |
| چشم دل را باز کن بنگر نکو | زانکه نفتاد آنکه نیکو بنگرست | |
| زیر این چادر نگه کن کز نبات | لشکری بسیار خوار و بی‌مر است | |
| زیر دست لشکری دشمن شناس | کان به جاه و منزلت زین برتر است | |
| وین خردمند سخن دان زان سپس | مهتر و سالار هر دو لشکر است | |
| کس سه لشکر دید زیر چادری؟ | این حدیثی بس شگفت و نادر است | |
| هر کسی را زیر این چادر درون | خاطر جویا به راهی رهبر است | |
| اینت گوید «کردگار ما همه | چرخ و خاک و آب و باد و آذر است | |
| نیست چیزی هیچ از این گنبد برون | هرچه هست این است یکسر کایدر است» | |
| وانت گوید «کردگار نیک و بد | ایزد دادار و دیو ابتر است | |
| کار یزدان صلح و نیکوئی و خیر | کار دیوان جنگ و زشتی و شر است» | |
| وانت گوید «بر سر هفتم فلک | جوی آب و باغ و ناژ و عرعر است |