| شغل کودک در دبیرستانش نیست | جز که خواندن یا سال و یا جواب | |
| چون نپرسی ز اوستاد خویش تو؟ | چونکه نگشائی برو نیکو خطاب؟ | |
| زین هزاران شمع کان آید پدید | تا ببندد روی چرخ از شب نقاب | |
| روی خاک و موی گردان چرخ را | این سیه پرده نقاب است و خضاب | |
| نیک بنگر کاندر این خیمه‌ی کبود | چون فتاده است، ای پسر، چندین شتاب | |
| گر ز بهر مردم است این، پس چرا | خاک پر مور است و پر مار و ذباب؟ | |
| ور همی آباد خواهد خاک را | چونکه ز آبادی فزونستش خراب ؟ | |
| جز براسپ علم و بغل جست و جوی | خلق نتواند گذشتن زین عقاب | |
| این همی گوید «بباید جست ازین | تا پدید آید صواب از ناصواب» | |
| وان همی گوید «چنین بیهوده‌ها | دور دار از من، هلا پرکن شراب، | |
| کار دنیا را همان داند که کرد، | رطل پر کن، رود برکش بر رباب، | |
| رطل پر کن وصف عشق دعد گوی | تا چه شد کارش به آخر با رباب» | |
| ای پسر، مشغول این دنیاست خلق | چون به مردار است مشغولی‌ی کلاب | |
| گر نه گرگی بر ره گرگان مرو | گوسپندت را مران سوی ذئاب | |
| دیو جهلت را به پند من ببند | پند شاید دیو جهلت را طناب | |
| بر فلک باید شدن از راه پند | ای برادر، چون دعای مستجاب |