| ای پیر، نگه کن که چرخ برنا | پیمود بسی روزگار برما | |
| پیمانه‌ی این چرخ را سه نام است | معروف به امروز و دی و فردا | |
| فردات نیامد، و دی کجا شد؟ | زین هر سه جز امروز نیست پیدا | |
| دریاست یکی روزگار کان را | بالا نشناسد کسی ز پهنا | |
| انجام زمان تو، ای برادر، | آغاز زمان تو نیست و مبدا | |
| امروز یکی نیست صد هزار است | بیهوده چه گوئی سخن به صفرا؟ | |
| امروز دو تن گر نه هم دو بودی | من پیر چرا بودمی تو برنا؟ | |
| ما مانده شده ستیم و گشته سوده | ناسوده و نامانده چرخ گردا | |
| برسایش ما را ز جنبش آمد، | ای پور، در این زیر ژرف دریا | |
| جنبنده فلک نیز هم بساید | هر چند که کمترش بود اجزا | |
| از سایش سرمه بسود هاون | گرچه تو ندیدیش دید دانا | |
| ساینده‌ی چیزی همان بساید | زین سان که به جنبش بسود ما را | |
| یکتاست تو را جان و جسمت اجزا | هرگز نشود سوده چیز تنها | |
| یکتا و نهان جان توست و، ایزد | یکتا و نهان است سوی غوغا | |
| یکتاست تو را جان ازان نهان است | یکتا نشود هرگز آشکارا | |
| با عامه که جان را خدای گوید | ای پیر، چه روی است جز مدارا؟ | |
| پیدا ز ره فعل گشت جانت | افعال نیاید ز جان تنها | |
| تنها نه‌ای امروز چون نکوشی | کز علم و عمل برشوی به جوزا؟ | |
| آنگه که مجرد شوی نیاید | از تو نه تولا و نه تبرا | |
| بنگر که بهین کار چیست آن کن | تا شهره بباشی به دین و دنیا |