| پیمبر شبانی بدو داد از امت | به امر خدای این رمه‌ی بی‌کران را | |
| بر آن برگزیده‌ی خدای و پیمبر | گزیدی فلان و فلان و فلان را | |
| معانی قران را همی زان ندانی | که طاعت نداری روان قران را | |
| قران خوان معنی است، هان ای قران خوان | یکی میزبان کیست این شهره خوان را؟ | |
| ازین خوان خوب آن خورد نان و نعمت | که بشناسد آن مهربان میزبان را | |
| به مردم شود آب و نان تو مردم | نبینی که سگ سگ کند آب و نان را | |
| ازین کرد دور از خورش‌های آن خوان | مهین شخص آن دشمن خاندان را | |
| چو هاروت و ماروت لب خشک از آن است | ابر شط دجله مر آن بدگمان را | |
| اگر دوستی خاندان بایدت هم | چو ناصر به دشمن بده خان و مان را | |
| مخور انده خان و مان چون نماند | همی خان و مان تو سلطان و خان را | |
| ز دنیا زیانت ز دین سود کردی | اگر خوارگیری به دین سوزیان را | |
| به خاک کسان اندری، پست منشین، | مدان خانه‌ی خویش خان کسان را | |
| یکی شایگانی بیفگن ز طاعت | که دوران برو نیست چرخ گران را | |
| یکی رایگان حجتی گفت، بشنو | ز حجت مراین حجت رایگان را |