| آنگاه که شعر تازی آغازی | همتای لبید و اوس بن حجری | |
| وانگاه که شعر پارسی گویی | استاد شهید و میر بونصری | |
| با جام به بزم، خیر برخیری | با تیغ، به رزم، شر بر شری | |
| در حرب، هزار کیمیا دانی | چون حارث ابن ظالم المری | |
| تا هست خلاف شیعی و سنی | تا هست وفاق طبعی و دهری | |
| تا «فاتحةالکتاب» برخواند | اندر عرب و عجم یکی مقری | |
| در دولت فرخجسته آزادی | در دایره‌ی سپهر بی‌غدری |