| شاهی که نشد معروف، الا به جوانمردی | الا به نکونامی، الا به نکوکاری | |
| هشتاد و دو شیر نر کشته‌ست به تنهایی | هفتاد و دو من گرزی کرده‌ست ز جباری | |
| داده‌ست بدو ایزد خلق همه عالم را | و ایزد نکند هرگز برخلق ستمکاری | |
| تا میر به بلخ آمد با آلت و با عدت | بیمار شده ملکت برخاست ز بیماری | |
| بیمار بد این ملکت زو دور طبیب او | آشفته شده طبعش، هم مائی و هم ناری | |
| اکنون که طبیب آمد نزدیک به بالینش | بهتر شودش درد و کمتر شودش زاری | |
| بیمار کجا گردد از قوت او ساقط | دانی که به یک ساعت کارش نشود کاری | |
| یک هفته زمان باید، لا بلکه دو سه هفته | تا دور توان کردن، زو سختی و دشواری | |
| بر وی نتوان کردن تعجیل به به کردن | تعجیل به طب اندر باشد ز سبکساری | |
| آهستگیی باید آنجا و مدارایی | صد گونه عمل کردن، صدگونه هشیواری | |
| ای میر جهان، ایزد بسپرد به تو کیهان | کیهان به ستمکاران دانم که بنسپاری | |
| این ملکت مشرق را وین ملکت مغرب را | آری تو سزاواری، آری تو سزاواری | |
| شغل همه برسنجی، داد همه بستانی | کار همه دریابی، حق همه بگزاری | |
| از لشکر و جز لشکر، از رعیت و جز رعیت | مختار تویی بالله، بالله که تو مختاری | |
| بانگ صلوات خلق از دور پدید آید | کز دور پدید آید از پیل تو عماری | |
| نیک و بد این عالم پیش و پس کار او | زودا که تو دریابی، زودا که تو بنگاری | |
| خشتی که ز دیواری بردند به بیدادی | شاخی که ز گلزاری کندند به غداری | |
| این را عوضش خشتی از مشک و ززر سازی | وان را بدلش شاخی از در و گهر کاری | |
| دولت به رکوع آید، آنجا که تو بنشینی | نصرت به سجود آید، آنجا که تو بگذاری | |
| در ظاهر و در باطن پشت تو بود دولت | در عاجل و در آجل یار تو بود باری |