| توران بدان پسر دهی، ایران بدین پسر | مشرق بدین قبیله و مغرب بدان تبار | |
| سیصد هزار شهر کنی، به ز قیروان | سیصد هزار باغ کنی، به ز قندهار | |
| سیصد وزیر گیری، بیش از بزرگمهر | سیصد امیر بندی، بیش از سپندیار | |
| اندر عراق بزم کنی، در حجاز رزم | اندر عجم مظالم و اندر عرب شکار | |
| بابل کنی سرایچه‌ی مطربان خویش | خلخ کنی وثاق غلامان میگسار | |
| افریقیه صطبل ستوران بارگیر | عموریه کریزگه باز و بازدار | |
| باغ ارم شراع تو باشد، به روز خوان | بیت‌الحرم رواق تو باشد به روز بار | |
| مهتر بود خزانه‌ی زر تو از خزر | بهتر بود قمطره‌ی عود تو از قمار | |
| زرادخانه‌ی تو بود هشتصد کلات | انبارخانه‌ی تو بود هفتصد حصار | |
| قیصر شرابدار تو چیپال پاسبان | خاقان رکابدار تو فغفور پرده‌دار | |
| وانانکه مفسدان جهانند و مرتدان | از ملت محمد و توحید کردگار | |
| مر مهترانشان را زنده کنی به گور | مر کهترانشان را زنده کنی به دار | |
| جیحون گذاره کردی، سیحون کنی گذر | زان سو مدار کردی، زین سو کنی مدار | |
| پل برنهادن تو به جیحون نبود پل | غل بود بود بر نهاده به جیحون بر، استوار | |
| جز تو نبست گردن جیحون کسی به غل | واندر نراند پیل به جیحون درون هزار | |
| دو سال، یا سه سال در آن بود، تا ببست | جسری بر آب جیحون، محمود نامدار | |
| در مدت دو هفته ببستی تو ای ملک | جسری بر آب جیحون، به زان هزاربار | |
| دریا بد، آن سپه که به جیحون گذاشتی | دریا نکرده بود به جیحون کسی گذار | |
| سالار خانیان را، با خیل و با خدم | کردی همه نگون و نگون‌بخت و خاکسار | |
| تا بر کسی گرفته نباشد خدای خشم | پیش تو ناید و نکند با تو چارچار |