| حکمت او را ز نور باری جنت | همت او را ز فرق فرقد مرقد | |
| شرم زمانی ز روی او نشود دور | گویی کز شرم ساختند ورا خد | |
| گر برود رود نیل بر در قدرش | از هنرش جزر گیرد، از کرمش مد | |
| باسش، چون نسج عنکبوت کند روی | جوشن خر پشته را و درع مزرد | |
| هر که قیاسش کند به آصف و حاتم | واجب گردد بر او ز روی خرد حد | |
| شیر، نخواهد به پیش او در، زنجیر | باز، نخواهد به پیش او در، مرود | |
| جام، نخواهد به کف او در، مطرب | اسب، نخواهد به زیر او در، مقود | |
| تا گل خیری بود چو روی معصفر | تا تن سنبل بود چو زلف مجعد | |
| تا بچرد رنگ در میانه‌ی کهسار | تا بچمد گور در میانه‌ی فدفد | |
| باش همیشه ندیم بخت مساعد | باش همیشه قرین ملک مبد | |
| لبت به می، کف به جام و گوش به بربط | دلت قوی، تن جوان و روی مورد |